David Van Reybrouck: misschien wel de meest afgrijselijke “man” der Lage Landen
Soep van de Week in Het StamCafé
door Arthur van Amerongen
David Van Reybrouck is zeer waarschijnlijk de allergrootste slijmbal van de lage landen en staat qua kotsfactor zelfs boven ongewervelde Nederlandse rimmers als Jens van Tricht, Sander Philipse, Philip Huff, Rutger Bregman, Sybren Kooistra, Dick Zijp, Miko Flohr, Vieze Onderbroek Van Jole, Rob Wijnberg, Julien Althuisius, Tommy Wieringa, Nazi Rames, Pieter Klok, Ernst Jan Pfauth, Simon van Teutem, Daan Heerma van Voss, Marie Antoinette Huijbrechts, Erica Corton, Twan Huys, Dolf Jansen, Leo Lucassen, Joris Luyendijk, Jarl van der Ploeg, Tobi Lakmaker, Gijs Groenteman en Teun van de Keuken.
Deze weekdieren doen 24/7 verschrikkelijk hun best om te deugen en slagen er zelfs in de dorre voegen der menopauzalen (m/v/x) vochtig te krijgen. Smiechterige tranentrekkers zijn het, kleffe, slappe, vettige systeemkaartjes in de roestige Rolodexen van de NPO en van DPG Unilever Treurbuis, voorheen RTL. En David van Reybrouck is dus de allerafgrijselijkste van dit zooitje labbekakken.
Toen bekend werd dat hij Denker der Nederlanden werd, ging Propria Cures lekker op hem los.
PC:
Daardoor hebben we nu een Jan-van-Eyckfiguur met het syndroom van Crouazon als ‘thinker laureate’: David Van Reybrouck. Ik ken Van Reybrouck vooral uit de boekenkasten van niet genoeg gepeste debatclubtypes en van de bewering dat mindfulness wel eens dé oplossing voor moslimterrorisme zou kunnen zijn. Kortom: een uitstekende keuze als uithangbord voor de filosofie in een land dat Plato slechts kent van de gevel van de vinylwinkel.
PC verwijst subtiel naar de oplossing die Van Reybrouck ooit had voor het probleem der mohammedaanse terreur in Europa: doodzwijgen in de kranten.
